عـــــــشق ... یـــــنی بازیچه شدن قلب...

بارالها …
“زخم”ها ، “رحم” میخواهند …
فقط این دو نقطه را بردار …

پيرمرد لاغر و رنجور با دسته گلی بر زانو روی صندلی اتوبوس نشسته بوددختری جوان، روبه روی او، چشم از گل ها بر نمی داشتوقتی به ايستگاه رسيدند، پيرمرد بلند شد، دسته گل را به دختر داد و گفتمی دانم از اين گل ها خوشت آمده است. به زنم مي گويم كه دادم شان به توگمانم او هم خوشحال می شود و دختر جوان دسته گل را پذيرفت و پيرمرد را نگاه كردكه از پله‏ های اتوبوس پايين می رفت و وارد قبرستان كوچك شهر می شد

زندگی زيباست زشتی ‌های آن تقصير ماست

خداحافظ گل لادن، تموم عاشقا باختن.

ببین هم گریه هام از عشق، چه زندونی برام ساختن.

 طلسم بغضو برداره، از این پاییز دیوونه

دختری به کوروش کبیر گفت :‌

من عاشق تو هستم ! کوروش گفت من لایق شما نیستم

لیاقت شما برادرم هست که از من زیباتر هست

 و اکنون در پشت سر شما ایستاده است  

دخترک به پشت سرش نگاه کرد اما کسی نبود ؛

 کوروش کبیر به او گفت اگر عاشق بودی

ای مسافر غریبه چرا قلبمو شکستی ؟

رفتی و تنهام گذاشتی دل به ناباوری بستی

چه غریبم بی تو اینجا ای غریبه بی وفایی

یه نگاه به کفش های قشنگت کن دو عاشق ؛

 دو یار که بدون هم جایی نمیرن با هم خاکی  

میشن با هم میرن زیر بارون ؛

 اگه یکی فدا شد دیگری هم فدا میشه ؛

کاش آدمها از کفشاشون یاد میگرفتند رسم وفاداری و عشق رو

گفتم : تو شیرین منی ! گفتی :‌ تو فرهادی مگر ؟

 گفتم خرابت میشوم . گفتی : تو آبادی

مگر ؟ گفتم ندادی دل به من .

 گفتی تو جان دادی مگر ؟‌ گفتم ز کویت میروم .

گفتی : توآزادی مگر ؟‌

گفتم فراموشم مکن .

                                                   گفتی : تو در یادی مگر ؟

من که تصویری ندارم در نگاه هیچکس / خوب شد هرگز نبودم تکیه گاه هیچکس /

کاش فنجانی نسازد کوزه گر از خاک من / تا نیفتد در دلم فال سیاه هیچکس / بهترین

تقدیر گلها چیدن و پژمردن است / سعی کن هرگز نباشی دلبخواه هیچکس ...

به سلامتی اون دختری که سردی دستاشو با گرمای بخاری ماشین

یه بچه پولدار عوض نمیکنه به سلامتی اون پسری

 که وقتی یه دختر ناز خوشگل تو خیابون می بینه

 سرش رو بندازه پایین بگه هر چی هم

که باشی انگشت کوچیک یه عشق

خودم نمیشی....

دیدمش ... تنم لرزید دلم خواست محو تماشایش باشم ؛

دلم خواست تا آخر عمر به او خیره باشم دلم خواست ...

 اما این شرم نگذاشت ؛ چون بنفشه ای سر به زیر افکندم ؛

 به زمین خیره شدم و او به آرامی از کنارم گذر کرد ؛

 با خطی از عطر دورم حصار کشید این دلخواه ترین اسارتی است ؛

 که عادلانه ترین حکمش حبس ابد من است

همیشه بهم میگفت زندگیمی....

وقتی رفت من بهش گفتم:مگه من زندگیت نیستم؟

گفت آدم برای رسین به عشقش باید از زندگیش بگذره....

مرا اینگونه باور کن...

کمی تنها ، کمی بی کس ، کمی از یادها رفته...

خدا هم ترک ما کرده ، خدا دیگر کجا رفته...؟!

نمی دانم مرا ایا گناهی هست..؟

که شاید هم به جرم آن ، غریبی و جدایی هست..؟؟؟

مرا اینگونه باور کن

بزنی نازت می كنم ◄نازم كنی دیوونت میشم ◄فراموشم كنی بیادتم ◄ بیادم باشی همیشه باهاتم◄ دوسم داشته باشی برات میمیرم ◄ تنهام بزاری منتظرت می مونم ≈
╬♥═╬
╬═♥╬
╬♥═╬
╬═♥╬
╬♥═╬
╬═♥╬
╬♥═╬
╬═♥╬
این قانون معرفت منه►

عشق یعنی آن نخستین حرفها

عشق یعنی در میان برفها

عشق یعنی یاد آن روز نخست

 عشق یعنی هر چه در آن یاد توست

خیال من! محال من!

دلیل قیل و قال من

دوباره جار میزنم...

کجـــــــــــــــــــــاا ااااااااااایییییییی مال من!

اگر تو نبودی

زمین یک زیر سیگاری گلی بود

جایی

برای خاموش کردن

بی حوصلگیها

درشکه ای سیاه می خواهم

که یاد تو را با خود ببرد

یا نه

نه

یاد تو باشد

مرا با خود ببرد

درشکه ای سیاه می خواهم

که یاد تو را با خود ببرد

یا نه

نه

یاد تو باشد

مرا با خود ببرد

نقطه می گذاری انتهای خط . . .

و من باز می رسم سر سطر !

تو دوباره با نقطه ای تمامم می کنی . . .

و من سمج تر از هزار سطر به پایان رسیده . . .

شروع می کنم !

پیش از آنی که به چشمان تو عادت بکنم

 باید ای دوست به هجران تو عادت بکنم

یا نباید به سرآغاز تو نزدیک شوم

 یا از آغاز به پایان تو عادت بکنم

بهتر آن است که چشم از تو بپوشم انگار

تا به چشمان پشیمان تو عادت بکنم

آنکه که قلب خاکی اش را

سنگفرش قدم هایت می کند

منم . . .